Compost perikelen
Een goede en vooral snelle compostering krijg je door de inhoud luchtig te houden. Probeer de compostbak dus te keren, dan gaat het allemaal heel veel sneller.
Ik doe dat normaal ook, maar dit jaar kwam het er bij één bak niet van. Ik had de bak in november 2018 opgezet. Het was een plastic bak van ongeveer 1 bij 1 bij 1 meter.
Ik had de bak opgezet en het enige dat ik in 2019 deed, was er bovenop bij gooien.
November 2019 kwam ik er pas weer toe om die bak te keren en de goede compost de tuin in te rijden.
De conclusie was dat de compostering in één jaar tijd vrijwel compleet was. Dus ondanks het niet keren, was alles toch mooie compost geworden.
Echter... Helemaal onderin kwam ik, ondanks een zomer met dagen van 40 graden, nog een klomp ijs tegen van bijna tien centimeter in omvang. Midden in die klomp vond ik het schepje dat ik sinds november 2018 kwijt was. Een toen nog gaaf schepje dat er na een jaar compostbak toch écht anders uitzag.
Na de schuurmachine er over gehaald te hebben bleef er dit van over:
U ziet, letterlijk is het zo dat de gaten er na één jaar al ingevallen zijn. Het plastic is intact, het staal lijkt wel weggevreten te zijn.
Dat wij dus zo weinig gereedschappen uit de middeleeuwen terugvinden kan er dus aan liggen dat ze geen plastic hadden. Over een paar honderd jaar vinden ze van onze gereedschappen ook alleen de plastic delen terug en ze vragen zich dan af hoe het totale gereedschap er uit gezien zal hebben. Waarom maakte ze in de 21e eeuw niet alles van dat duurzame plastic?
Opvallend dus de isolerende werking van goede compost EN de ijzervretende eigenschappen van deze compost.
Hoe kan het zijn dat roestvrij zo snel weggevreten werd?
Het antwoord is gelegen in het feit dat er geen zuurstof bij kwam. Roesvrij staal heeft zuurstof nodig. Een beschadiging van het staal wordt ook weer roestvrij dankzij de blootstelling aan zuurstof. In de compostbak was de zuurstof verdwenen en dan kan het dus heel snel mis gaan. Dat werd wel duidelijk.