Hoe permacultuur ontstond en zich ontwikkelde - Permacultuur

De geschiedenis van Permacultuur

Het begrip komt uit het Engels van "permaculture". Het is samengesteld uit de latijnse woorden permanens (volhardend) en cultura (huishouden), maar het wordt ook wel uitgelegd als de samentrekking van de Engelse woorden Permanent Agriculture of Permanent Culture.
Het begrip Perma-Cultuur is in de jaren '70 aan de universiteit van Tasmanië (Australië) ontwikkeld door Bill Mollison en David Holmgren.
Deze bedenkers hebben permacultuur ontwikkeld om oplossingen te vinden voor een groot aantal problemen die de industriële monocultuur landbouw met zich meebrengt. In Australië bijvoorbeeld namen verwoestijning en bodemerosie schrikbarende vorm aan. Daarnaast waren problemen als de vervuiling van het grondwater door kunstmestgebruik, te veel bestrijdingsmiddelen en op grote schaal voorkomende ziekten in monocultuurproducten in Australië maar ook wereldwijd een enorm probleem.
(Bron Wikipedia)

Permacultuur kan oplossingen voor die problemen vinden door natuurlijke ecosystemen te bestuderen en te ontwikkelen. Er is vandaar uit een methodologie ontwikkeld die voedselvoorziening voor de mens combineert met een krachtig natuurlijk eco-systeem. Daarbij is nadrukkelijk ingezet op ook het gebruik van meerjarige planten. Dit houdt in dat er veel minder tot geen gebruik gemaakt wordt van wisselteelt. Dat is een overduidelijk verschil met bijvoorbeeld biologische landbouw.

Permacultuur probeert te voorkomen dat de grond opengewoeld moet worden. Immers verstoord dat het bodemleven en brengt het tevens de bodem in rechtstreeks contact met de zon en dat is funest voor het bodemleven gebleken. Als je dan toch de bodem open gemaakt hebt, bedek deze 'open wonde' dan met groen afval, bladeren (ook wel "Mulch" genoemd) etc.

Voorkomen moet worden dat de zon de grond rechtstreeks bestraalt. Zie de aarde ook als een levend organisme. Net als onze huid kan het bodemleven niet zo goed tegen direct zonlicht.

In grote lijnen is Permaculuur vooral ingezet voor kleinschalige zelfvoorzienende landbouw, terwijl biologische landbouw meer gericht is op een commerciële landbouw. De biologische landbouw staat wat dat betreft tussen de uitersten Permacultuur en Chemisch-industriële landbouw in.

Dat ook Permacultuur commercieel ingezet kan worden, moet in feite nog bewezen worden. Daarvoor zal er meer ervaring moeten worden opgedaan met meer kleinschalige projecten die uit hun jasje groeien. Zo ver is het nog niet.