Er zijn ook al perma boeren actief geworden
Er zijn al wat boeren die ervaring hebben met het gebruik van Perma Cultuur.
De beroemdste is misschien wel deze boerendochter uit Engeland, die er een documentaire over maakte:
A farm for the future
Voor heel wat mensen is deze documentaire de eerste kennismaking met
Permacultuur geweest.
-------
Stadsboeren worden populair
Met de crisis
en onvrede over het steeds verder wegtrekken van het samenlevingsgevoel
ontstaan er 'van onder uit' initiatieven om het leven in steden te
verbeteren. Zelfs in een stad als Detroit, het voorbeeld van een
mislukte stad, waarbij al meer dan de helft van de bewoners is
weggetrokken, ziet nu middels de opkomst van stadsboeren de samenleving
van onderuit opgebouwd gaan worden. Jonge moeders die de eindjes niet
meer aan elkaar kunnen knopen gebruiken braakliggende terreinen om
groenten en fruit te verbouwen. Wat ze zelf niet kunnen eten kunnen ze
in de wijk verkopen. Ook in Nederland en België zien we voorzichtig wat
initiatieven. De eetbare stad komt er aan. Waarom niet veel meer
notenbomen in de stad plaatsen, in plaats van beuken, berken, kastanjes
en eikenbomen? In de oogstperiode kunnen de wijkbewoners gaan oogsten.
Gezellig en het leert kinderen die in de stad wonen ook iets over de
natuur. Gemeenten willen er liever niet aan. Waarom zou je bewoners
juist stimuleren om in de plantsoenen te struinen? Met de toenemende
armoede is echter het plaatsen van notenbomen een heel slimme manier om
op een heel nette wijze er zorg voor te dragen dat minder mensen honger
zullen hebben. Noten zijn immers bijzonder voedzaam. Daarnaast willen
gemeenten er niet aan omdat er nog geen kennis over eetbare planten
binnen de gemeenten is. Ambtenaren binnen groenvoorziening zijn dus niet
snel geneigd enthousiast te zijn. Een soort aangeleerde reactie is dus
'neen' zeggen. Houd daar rekening mee als u het binnen uw gemeente gaat
voorstellen! Ik heb bij mij in het dorp de wethouders, de
gemeenteraadsleden, de politieke partijen en de bewonersoverleggen al
brieven met mijn voorstel van een "Best eetbaar" gestuurd. Het voordeel
van in de gemeente "Best" wonen is het feit dat je extreem mooie
woordcombinaties kan verzinnen. Helaas lijkt de animo ook bij
bewonersoverleggen nog vrij laag te zijn. Prima, dan loop ik iets te ver
voor de muziek uit.
Wat we commercieel (nog) niet op grote schaal met Permacultuur kunnen produceren zijn graangewassen.
Dat zal dus inhouden dat we daar of een manier voor moeten vinden, of ons voedselpatroon mogelijk in de toekomst moeten aanpassen. Op zich zou dat niet eens zo ongezond zijn.
Het is echter wel een extra belemmering richting Permacultuur en een extra drempel om het tot een succes te maken.
-------------------
Jij en Permacultuur
Een vraag die veel gesteld wordt: Kan Permacultuur de wereldbevolking voeden?
Als we deze vraag nu eens omdraaien? Kan de huidige manier van roofbouw de wereldbevolking blijven voeden?
Het antwoord op de laatste vraag is simpel en negatief. De huidige methode is zo afhankelijk van olie dat er eigenlijk geen toekomst is.
Door het bijna wetenschappelijk oppakken van Permacultuur is er heel veel mogelijk. Alhoewel het er ten opzicht van mono cultuur akkers chaotisch uitziet, is er pertinent geen sprake van chaos. Ze zien juist een natuurlijk evenwicht ontstaan waar elke plant en insect zijn plaats en taak heeft. Het belangrijkste is, je hoeft geen planten of dieren te bestrijden en zeker ook geen pesticiden toe te passen.
Perma cultuur kan men ook vertikaal zien, in feite alsof er een paar landbouwgronden boven op elkaar gestapeld zijn. In plaats van horizontale monocultuur groeit er bij Permacultuur veel vertikaal.
Een vraag die veel gesteld wordt: Kan Permacultuur de wereldbevolking voeden?
Als we deze vraag nu eens omdraaien? Kan de huidige manier van roofbouw de wereldbevolking blijven voeden?
Het antwoord op de laatste vraag is simpel en negatief. De huidige methode is zo afhankelijk van olie dat er eigenlijk geen toekomst is.
Door het bijna wetenschappelijk oppakken van Permacultuur is er heel veel mogelijk. Alhoewel het er ten opzicht van mono cultuur akkers chaotisch uitziet, is er pertinent geen sprake van chaos. Ze zien juist een natuurlijk evenwicht ontstaan waar elke plant en insect zijn plaats en taak heeft. Het belangrijkste is, je hoeft geen planten of dieren te bestrijden en zeker ook geen pesticiden toe te passen.
Perma cultuur kan men ook vertikaal zien, in feite alsof er een paar landbouwgronden boven op elkaar gestapeld zijn. In plaats van horizontale monocultuur groeit er bij Permacultuur veel vertikaal.
Stel dat je het op een flinke tuin van meer dan 1 hectare toepast,
wat te denken dan van bijvoorbeeld ruim 500+ soorten planten in je tuin?
Dat geeft enorm veel bio-diversiteit. Het onderhoud van een forse tuin
van meer dan een hectare kost gemiddeld een dag per week met de nadruk
van het 'werk' op het oogsten.
Een voorzichtige schatting laat zien dat je met Permacultuur het dubbele aantal mensen kan voeden in vergelijk met onze moderne landbouw per hectare. In feite is de opbrengst per vierkante meter per jaar gewoon hoger. Het is echter moeilijk vergelijken omdat bij mono cultuur er veel van maar één product is, terwijl er bij Perma Cultuur een veelheid aan producten geoogst kan worden. Iedere vierkante meter heeft een andere opbrengst. De oogstperiode is ook veel langer, vaak de hele zomer. Vergelijk dat met een boer die maïs gezaaid heeft en tegen het einde van de herfst in één dag de akker leeghaalt.
Willen we minder werk voor de boer, of willen we meer opbrengst per hectare?
Op dit moment kiezen we nog heel bewust voor de eerste. Zodra we honger beginnen te krijgen kan de uitkomst van die vraag wel eens snel gaan veranderen.
Een voorzichtige schatting laat zien dat je met Permacultuur het dubbele aantal mensen kan voeden in vergelijk met onze moderne landbouw per hectare. In feite is de opbrengst per vierkante meter per jaar gewoon hoger. Het is echter moeilijk vergelijken omdat bij mono cultuur er veel van maar één product is, terwijl er bij Perma Cultuur een veelheid aan producten geoogst kan worden. Iedere vierkante meter heeft een andere opbrengst. De oogstperiode is ook veel langer, vaak de hele zomer. Vergelijk dat met een boer die maïs gezaaid heeft en tegen het einde van de herfst in één dag de akker leeghaalt.
Willen we minder werk voor de boer, of willen we meer opbrengst per hectare?
Op dit moment kiezen we nog heel bewust voor de eerste. Zodra we honger beginnen te krijgen kan de uitkomst van die vraag wel eens snel gaan veranderen.
Door nu eens met Permacultuur te beginnen in onze tuinen en niet op
onze akkers kunnen we het produceren van voedsel en de hoeveelheid
voedsel die we produceren weer terug naar de lokale samenleving brengen.
Niet langer Kiwi's uit Nieuw Zeeland en Mango's uit Zuid Afrika, maar
aardbeien, pruimen, peren, appels, walnoten, wortels en tomaten uit de
eigen tuin. En Kiwi's? Misschien ook wel uit eigen tuin!
Een van de conclusies uit de film is dat we weer terug moeten naar kleinschalig tuinieren voor eigen voedselproductie. Net zoals we dat tot in de jaren zestig van de vorige eeuw deden, toen 40 procent nog uit eigen tuin at.
Een van de conclusies uit de film is dat we weer terug moeten naar kleinschalig tuinieren voor eigen voedselproductie. Net zoals we dat tot in de jaren zestig van de vorige eeuw deden, toen 40 procent nog uit eigen tuin at.
Wat we commercieel (nog) niet op grote schaal met Permacultuur kunnen produceren zijn graangewassen.
Dat zal dus inhouden dat we daar of een manier voor moeten vinden, of ons voedselpatroon mogelijk in de toekomst moeten aanpassen. Op zich zou dat niet eens zo ongezond zijn.
Het is echter wel een extra belemmering richting Permacultuur en een extra drempel om het tot een succes te maken.
De akker van de toekomst,... wellicht gedeeltelijk weer achter het eigen huis?